Spesíurnar klárar

Þá er maður búinn að hnoða í Spesíurnar sem fá að bíða í kæli yfir nóttina. Almenn ánægja er á heimilinu með baksturshneigð mína, enda kemur hún öllum vel.

Annars var ég svo stálheppinn að fá um daginn alla Dagvaktina inn á flakkarann minn (sem btw er jafn nauðsynlegt að eiga og sólin er fyrir gróðurinn). Ég verð að segja að þessi sería er vægast sagt léleg, a.m.k. hvernig var búið að tala þetta rusl upp. Það eru nokkur atriði í 11 þáttum sem í besta falli er hægt að brosa útaf. Þannig að vonbrigðin voru mikil, því ég lagði töluverða vinnu á mig við að horfa á þetta, það fóru tvær nætur í röð í þetta ónauðsynlega sjónvarpsgláp. Þetta virðist vera vandi margra sem framleiða eða leikstýra íslenskum þáttum/bíómyndum. Byrjunin lofar góðu oft á tíðum en svo hríðfellur botninn úr því svona í kringum "hálfleik".

Já, annað, yfir dagvaktarglápinu mínu innbyrti ég óhemju mikið af laufabrauði. Ég komst að því núna í dag, og lítur allt út fyrir það að ég þurfi að stóla á Jón Ásgeir vin minn með að útvega mér 30-40 kökur til viðbótar. Lagerstaðan af kökunum hefur sumsagt rýrnað um rúmlega 50% á örfáum dögum.

María litla er farin að taka tennur. Það er fínt, hún finnur varla fyrir því, enda hefur hún augljóslega sársaukaþolið frá karli föður sínum, en hann er einkar harður nagli sem kallar ekki allt ömmu sína. María tók þann pól reyndar í hæðinni fljótlega eftir að við komum að utan, að taka bara daginn snemma. Það er auðvitað margt jákvætt við það, við náum t.d. fréttatímum og veðurfréttum á undan sennilega flestum öðrum. Stundum meira að segja getum við hlustað á 1 dags gamla þætti á bylgjunni, einmitt á bylgjunni. Þannig að maður er farinn að haga sér líkt og um áttrætt gamalmenni væri að ræða, farinn í rúmið (utan við þetta heimskulega dagvaktarmaraþon) eftir 22-fréttir. Það er fínt þegar maður hefur vanist því.

Þar sem ég er með tölvuna, sé ég út á pallinn hjá mér og fyrir u.þ.b. 2 vikum síðan féll gamla kolagrillið mitt með miklum tilþrifum í vonskuveðri hérna á víkinni. Þeir sem búa annarsstaðar (lesist Reykjavík) vita ekki hvernig vonskuveður er á húsavík. En grillið féll með þeim afleiðingum að tæp kíló af kolum féllu úr grillinu og liggja svona í og við grillið. Ég ætlaði mér alltaf í næsta logni að taka kolin og þrífa í kringum grillið en framtakssemin hjá manni er slík að ég glápi núna á kolin sem mér sýnist hafa það bara nokkuð gott þarna.

En jæja, restin af fjölskyldumeðlimum líklega á leiðinni heim og best að skella fiskréttnum í ofninn.